Cyd-ganwch gyda’r cantorion a’r gerddorfa.
Nawr, canwch heb help y cantorion.
Pan rydych chi’n barod, ceisiwch ganu gyda’r ddwy iaith yr un pryd
Yn fy mhen y mae dwy ffenest
i weld y byd yn well,
drwy’r naill rwy’n gweld montañas,
drwy’r llall y moroedd pell.
Drwy un rwy’n cyfri’r blodau
gan ddweud ‘un, dau, tri’, o hyd,
drwy’r llall rwy’n cyfri’r adar
sy’n uno, dos, tres, uwch y byd.
Rwy’n agor un a gweiddi:
‘Helo ’na! Sut wyt ti?’
O’r llall rwy’n mentro holi:
‘¿Tienes algo para mi?’
At y naill fe ddaw mis amigos
â’u sonrisas yn chwerthin iach,
at y llall daw’r straeon doniol
gan griw o ffrindiau bach.
A rhwng y ddwy rwy’n gwybod
mod i’n gyfoethog iawn –
mae gen i ddau o bopeth,
mae ’myd i gyd yn llawn!'
In my head I have two windows
through which I watch the world,
from one I see a pájaro,
from the other just a bird.
Through one I count the flowers
by chanting ‘one, two, three’,
through the other I count the meadows
with ‘uno, dos, tres’ – do you see?
I open one and listen
to the voice of a leaf on a tree,
then the wind asks through the other
‘¿Cantas algo para mi?’
To one I call mis amigos,
they come with sonrisas and smiles,
to the other I call for stories
that travel many miles.
And thanks to these two windows
I’m richer than any king –
my world is overflowing,
I have two of everything!